زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

وقت حاجت





زمان لزوم عمل به تکلیف را وقت حاجت گویند. این بحث در اصول فقه کاربرد دارد.


۱ - تعریف



زمان عمل به خطاب شارع را وقت حاجت گویند؛ به این بیان که بین زمان صدور خطاب از طرف شارع مقدس و زمان لزوم عمل به آن از سوی مکلف، یک فاصله زمانی وجود دارد، که زمان صدور خطاب را وقت خطاب و زمان لزوم عمل به آن را وقت حاجت می‌گویند؛ برای مثال، اگر آیه حج، چند ماه پیش از فرا رسیدن موسم آن نازل شده باشد، تاریخ حلول موسم حج را «وقت حاجت» گویند. البته بیان شارع نباید مؤخر از وقت حاجت باشد، و از این رو تا موسم حج (وقت حاجت) نرسیده است، خطاب باید بیان شود.
[۱] رشتی، حبیب الله بن محمد علی، بدایع الافکار، ص ۱۵۷.
[۴] زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، اصول الفقه، ج ۳، ص ۲۳.
[۶] زحیلی، وهبه، اصول الفقه الاسلامی، ج ۱، ص ۳۳۲.
[۷] محمدی، ابوالحسن، مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه، ص ۱۳۵.
[۸] رشاد، محمد، اصول فقه، ص ۱۸۰.


۲ - پانویس


 
۱. رشتی، حبیب الله بن محمد علی، بدایع الافکار، ص ۱۵۷.
۲. میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمد حسن، قوانین الاصول، ج ۱، ص ۳۴۱.    
۳. اصفهانی، محمد حسین، الفصول الغرویة فی الاصول الفقهیة، ص ۲۲۶.    
۴. زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، اصول الفقه، ج ۳، ص ۲۳.
۵. علامه حلی، حسن بن یوسف، مبادی الوصول الی علم الاصول، ص ۱۶۱.    
۶. زحیلی، وهبه، اصول الفقه الاسلامی، ج ۱، ص ۳۳۲.
۷. محمدی، ابوالحسن، مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه، ص ۱۳۵.
۸. رشاد، محمد، اصول فقه، ص ۱۸۰.


۳ - منبع



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوين توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «وقت حاجت».



آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.